کد خبر: 362651

ماجرای فکر دیالمه «بخش اول»/ در گفتگو با رفیق صمیمی شهیددیالمه؛

آریایی: شهید دیالمه معتقد به «انقلابی‌گری عقلانی» بود/ دیالمه و شاگردانش به سبب بنیان‌های قوی اعتقادی بود که منحرف نشدند

از عواملی که به گمان بنده باعث شد دوستان و شاگردان شهید دیالمه کم‌ترین ریزش را در اعتقادات مذهبی و انقلابی داشته باشند، همین روش بدیع او در تربیت تشکیلاتی نیرو، شخصیت‌شناسی وی و شناخت و پیاده کردن درست معیارها بود که با انتقال این معیارهای درست اسلامی به شاگردان و نزدیکان باعث می‌شد آنان هیچگاه دچار ضعف و یا خودباختگی نشوند.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ بعد از فتنه 88 بود که شاهد دست به دست شدن قطعه‌هایی از سخنرانی شهید عبدالحمید دیالمه در مجلس شورای اسلامی درباره میرحسین موسوی، گزینه پیشنهادی برای تصدی‌گری وزارت امور خارجه بودیم و این ویدیو که محتوایی افشاگرانه داشت، بیننده را از شجاعت بالا و نطق‌های بدون رودربایستی این نماینده 26 ساله پشت تریبون به تحسین وا می‌داشت.

جوانانی که کم‌کم با نام این نماینده جوان مردم مشهد در مجلس اول آشنا شدند و هر سال به مناسبت‌های مختلف، ویدیوی نطق‌های افشاگرانه و جنجالی زمانه خود را بازنشر داده و بصیرت این نماینده جوان را تحسین می‌کنند.امّا چیزی که ما را به مصاحبه با همراه همیشگی و خویشاوند شهید دیالمه تشویق کرد، نه فقط بصیرت این شهید بزرگوار، بلکه تخصص این نماینده 26ساله مجلس در کادرسازی و تربیت نیرو برای خدمت به انقلاب نوپای اسلامی است!

به همین جهت به سراغ جمال آریایی، دوست نزدیک شهید عبدالحمید و داماد خانواده دیالمه رفتیم تا به طور عمیق‌تر با ویژگی‌های «تشکیلاتی‌» و «جامعه‌‌ساز» این نماینده متقی و خودساخته مردم مشهد در مجلس اول، آشنا شویم.

ابتدا از نحوه آشناییتان با این بزرگوار برایمان بگویید.

بنده خودم از حدود سال‌های 48-47 و دوران تحصیل در دبیرستان ابن یمین(شهید حکمت فعلی) در تشکیلات‌های اسلامی مشغول بودیم و علاقه‌ای به فعالیت در این مسیر داشتیم.این روحیه ادامه داشت تا وارد دانشگاه مشهد(فردوسی فعلی) شدیم.

سال اول دانشگاه مشهد بودیم که دوستی از تهران با بنده تماس گرفت و گفت آقایی آمده به نام «عبدالحمید دیالمه» و ایشان را به جمع و گعده دوستان در جلسات حجت‌الاسلام صادقی که اتفاقاً ایشان هم از شهدای هفتم تیر هستند، دعوت کنم.با توجه به مشخصاتی که از وی شنیده بودم، پیدایش کرده و او را به جلسات دعوت کردم.وی دوبار در این جلسات شرکت کرد و از جلسه سوم دیگر در جمع حاضر نشد.بعدها متوجه شدم این غیبت شهید دیالمه دو دلیل داشت:

1.سطح مباحث مطرح شده در جلسات او را قانع نمی‌کرد.
2. وجود برخی افراد تنگ‌نظر و به اصطلاح تندرو در جلسات

در ادامه، وحید(دوستان و خانواده شهید دیالمه را وحید صدا می‌کردند.) خودش بانی راه‌اندازی جلسات عقیدتی شد و البته از همان ابتدا دوستانش را در سه گروه تقسیم کرد و با هرگروه جداگانه جلسه تشکیل می‌داد که این قضیه را هم بعدها فهمیدیم.افراد را از طریق کتابخانه اسلامی دانشگاه که خود تاسیس کرده بود شناسایی کرد.

خانواده وحید یک خانه مجردی در مشهد برایش تهیه کرده بودند که شده بود پاتوق جوانان مبارز.

شهید دیالمه چطور در آن اوضاع خفقان و البته تعدد گروه‌ها و جریان‌ها، جوانان دغدغه‌مند را شناسایی و به جلسات جذب می‌کرد؟

دغدغه دیالمه در آن روزها، مقابله با طرز تفکر سطحی و هیجانی بود که مجاهدین خلق آن را ترویج می‌کردند و اتفاقا طرفداران این طرز تفکر سطحی هم کم نبودند.از عوامل موفقیت شهید دیالمه در تربیت نیرو برای انقلاب به نظر بنده نگاه بدیعی بود که وی به اسلام داشت. هرگاه در جلسات شرکت می‌کردیم انگار با زوایای جدیدی از اسلام مواجه شده‌ایم.

در تبلیغ و ارتباط‌گیری تشکیلاتی هم با الهام‌گیری از روش پیامبر مکرم اسلام، هر شخص از افراد حاضر در جلسات را مکلف می‌کرد که خود برود جلساتی را راهبری کند و در آن‌جا برای مستمعین حرف بزند.

از عواملی که به گمان بنده باعث شد دوستان و شاگردان شهید دیالمه کم‌ترین ریزش را در اعتقادات مذهبی و انقلابی داشته باشند، همین روش بدیع او در تربیت تشکیلاتی نیرو، شخصیت‌شناسی وی و شناخت و پیاده کردن درست معیارها بود که با انتقال این معیارهای درست اسلامی به شاگردان و نزدیکان باعث می‌شد آنان هیچگاه دچار ضعف و یا خودباختگی نشوند.

نقطه قوت او، آشنایی با روش‌های درست تربیت نیروی دغدغه‌مند و معتقد بود .یک نکته بسیار مهم که در حال حاضر از کم‌تر سخنرانی می‌بینیم حوصله و سعه صدری بود که این شهید بزرگوار داشت.به خاطر دارم پیش آمده بود که تا 5 ساعت وقت می‌گذاشت تا به یک مسئله‌ای پاسخ بدهد و شبهه‌های افراد را برطرف کند.رعایت کردن این نکات دیالمه را برجسته کرده بود.
دغدغه وی عمیق شدن اطرافیان و شاگردان در بنیان‌ها بود.

در جلساتی که داشتیم از عقاید، سیره، تاریخ اسلام و اخلاق تا قرآن را مورد توجه قرار می‌‌‌داد و ابتدای هر جلسه از جلسه قبل آزمون می‌گرفت و هر بار ما را به نشستن پای منبر فقهای برجسته تشویق می‌کرد.

در آن زمان برخی انقلابی‌گری را در پرشور بودن و هیجانی اقدام کردن می‌دانستند اما شهید دیالمه اعتقادی جدی به «انقلابی‌گری عقلانی» و به دور از هیجانات و احساسات داشت.

درباره سفارش شهید به کرسی‌های آزاداندیشی برایمان بگویید

شهید دیالمه همواره به دنبال گفتگو و تبادل نظر بود، پیش آمده بود که ساعت‌ها سرپا می‌ایستد وهمانطور که اشاره شد به سوالات و شبهه‌ها پاسخ می‌داد.به یاد دارم یک بار حدود 4 ساعت بعد از سخنرانی در جلسه ماند و به حرف مخالفان گوش کرد.

یک نتیجه جالب این سلسله سخنرانی‌ها و گفتگوها، خانمی بود که در ابتدا بدون روسری در جمع حاضر می‌شد و این جلسات آنچنان تاثیری بر وی گذاشت که بعد از گذشت چند جلسه دیدیم همان خانم، با چادر به جلسات می‌آید و دلیل این چیزی جز رفتار درست و حوصله و نگاه صحیح و بدیع شهید دیالمه به اسلام نبود.

به نظر شما چند درصد از مسئولین امروز ما شبیه به شهید دیالمه هستند؟

من فکر می‌کنم حتی در بین سخنرانان امروزی، شخصی در حد و اندازه‌های عبدالحمید دیالمه نداریم! سخنرانان امروز به نظر من در دو مورد ضعف جدی دارند؛

1. زود از کوره در می‌روند و صبر و حوصله دیالمه در مواجهه با نظرات مخالف  را ندارند.
2. سخنرانی می‌کنند اما متاسفانه از تربیت نیرو غافل هستند.

و این‌ها بود که دیالمه را متمایز می‌کرد.درباره مسئولین هم، به نظر بنده اگر خطری جمهوری اسلامی را تهدید کند، آن، بنیه ضعیف اعتقادی کارگزاران و مسئولین است که نتیجه‌اش تهدید موجودیت انقلاب اسلامی خواهد بود.

ادامه این گفتگو با سرفصل‌های «افشاگری‌های فسادستیزانه شهید دیالمه»، «ورود به مجلس شورای اسلامی» و «ارتباط شهید با رهبر معظم انقلاب» را در بخش دوم بخوانید.

*گزارش از سیدشایان ابهری

مرتبط ها